نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 استاد دانشکده اقتصاد، دانشگاه علامه طباطبائی؛
2 دکتری توسعه اقتصادی و برنامهریزی، دانشکده اقتصاد، دانشگاه علامه طباطبائی (نویسنده مسئول)؛
چکیده
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
The concept of inclusive development focuses on the relationship between equality and development to refer to the inclusion of various dimensions of development, especially its social and political dimensions. Moreover, inclusive development highlights how well-being is distributed among different sections of society, especially marginalized groups and social minorities. In the present study, a multi-dimensional index of inclusive development in the form of 5 dimensions, 11 components, and 33 variables was used to examine the inclusiveness of development in the implementation period of the first to fifth development programs. The results showed that despite the improvement of inclusive development during the implementation of development programs, firstly, the quantitative achievements of growth were weakly correlated with the qualitative achievements of development. Secondly, there was a significant correlation between the political aspect of inclusive development (governance) and development achievements. Thirdly, the country’s inclusive development process was considered reversible, which means that the improvement of inclusive development stopped during the fourth and fifth development plans. Furthermore, this study indicated that out of the 11 components of the studied index, only in the second and third development plans most of the components were improved. Thus, when this result was combined with the six-year implementation period of the first, fourth, and fifth five-year development plans, it indicated that the Inclusive Development Index was a good criterion for evaluating the development performance of these plans. Overall, it is suggested that the planners consider inclusive development at the heart of the Seventh Development Plan.
کلیدواژهها [English]
۱. بختیاری، صادق، همایون رنجبر و سمیه قربانی (1391). «شاخص ترکیبی رفاه اقتصادی و اندازهگیری آن برای منتخبی از کشورهای در حال توسعه»، فصلنامه پژوهشهای رشد و توسعه اقتصادی، ش ۹.
۲. بزلی، تیموتی و لویز کورد (1389). رشد فقرزدا، ترجمه عباس شاکری و امین مالکی، تهران، نشر نی.
۳. پروین، سهیلا (1394). «رشد اقتصادی و طبقه متوسط»، فصلنامه پژوهشهای اقتصادی، ش 56.
۴. توفیق، فیروز (1385). «برنامهریزی در ایران و چشمانداز آینده آن»، تهران، مؤسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامهریزی.
۵. حسینی، محمدرضا و احمد جعفری صمیمی (1389). «برآورد و ارزیابی روند رفاه اقتصادی ایران با استفاده از شاخص ترکیبی CIEWB»، فصلنامه پژوهشهای اقتصادی ایران، ش 42.
۶. رجبپور، حسین (1395). «ارزیابی جایگاه استراتژی توسعه صنعتی در برنامههای توسعه کشور و چشمانداز آن در برنامه ششم توسعه»، تهران، مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، شماره مسلسل ۱۴۷۹۰.
۷. شریفزاده، ابوالقاسم و غلامحسین عبداللهزاده (1390). «سطحبندی توسعه منطقهای در ایران (کاربرد رهیافت شاخص ترکیبی)»، مطالعات و پژوهشهای شهری و منطقهای، 4(13).
۸. صادقی، سیدکمال (1392). «بررسی عوامل مؤثر بر رشد فراگیر در استانهای ایران (رهیافت گشتاور تعمیمیافته در دادههای تابلویی)»، اقتصاد و توسعه منطقهای، ش ۶.
۹. صادقی شاهدانی، مهدی، محمدهادی زاهدی وفا و مهدی قائمی اصل (1391). «شاخصسازی ترکیبی توسعه انسانی مبتنیبر آموزههای تمدن اسلامی و بهکارگیری آن در ارزیابی جایگاه جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه پژوهشهای رشد و توسعه، ش ۸.
۱۰. کریمی موغاری، زهرا و جواد براتی (1395). «تعیین سطح نابرابری منطقهای استانهای ایران: تحلیل شاخص ترکیبی چندبعدی»، فصلنامه پژوهشهای رشد و توسعه اقتصادی، ش ۲۶.
۱۱. مومنی، فرشاد (1394). اقتصاد سیاسی توسعه در ایران امروز، تهران، انتشارات نقش و نگار.
۱۲. میرجلیلی، سیدحسین، امین محسنی چراغلو و امید صفری (1397). «بررسی عوامل مؤثر بر رشد فراگیر کشورهای منتخب سازمان همکاری اسلامی»، فصلنامه پژوهشهای رشد و توسعه اقتصادی، ش 32.
۱۳. هادیزنوز، بهروز (1384). «فقر و نابرابری درآمد در ایران»، رفاه اجتماعی، دوره 4، ش 17.
۱۴. ــــــــــ (1389). بررسی نظام برنامهریزی اقتصادی در ایران (دوره قبل از انقلاب اسلامی)، تهران، مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی.