نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی ساری، ایران؛
2 استادیار دانشکده مدیریت، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی تهران شمال، ایران (نویسنده مسئول)؛
3 استادیار دانشکده مدیریت واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی ساری، ایران؛
چکیده
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
One of the most critical challenges and the crisis of the present and future of the country is the field of environment. This field needs the consideration and monitoring of all threats and bottlenecks and, as a result, formulating specific policies and executive policies. In this regard, it is necessary to use the full capacity of individuals in the form of public participation projects. Moreover, designing models that outline guidelines for senior executives and national decision-makers considering the state of the country’s environment is required. In addition, attracting public participation to develop and improve the country’s environmental indicators in public policy-making is inevitable. A set of key success factors must be considered to succeed in the optimal development of policies. Thus, the present article sought to answer the fundamental question of what factors influence public policy in the field of the environment. To answer this question, the factors affecting the policy-making of citizen participation in the field of environment were identified using qualitative content analysis. For this purpose, interviews with experts in policy-making and the environment were conducted, and 31 subcategories were identified. Then, the interviews were categorized into six dimensions related to citizen participation in policy-making in the field of environment. The subcategories included strategic and upstream documents, decision bodies, organizational structure and arrangements, culture building, information technology, and key processes. Finally, a network model of research in the field of policy-making for citizen participation in the field of environment was proposed.
کلیدواژهها [English]
۱. ارمغان، سیمین (۱۳۹۷). «راهبردهای افزایش مشارکت مردمی در ارتقای شاخصهای زیستمحیطی نواحی روستایی (مطالعه موردی: دهستانهای بخش مرکزی ملارد)»، نگرشهای نو در جغرافیای انسانی، دوره ۱۰، ش ۲.
۲. اشتریان،کیومرث (1386). سیاستگذاری عمومی در ایران، چاپ اول، تهران، نشر میزان.
۳. اصلیپور، حسین، شمسالسادات زاهدی، فتاح شریفزاده و وجهااله قربانیزاده (۱۳۹۳). «تبیین الگوی بومی تدوین خطمشیهای زیستمحیطی کشور با استفاده از نظریه دادهبنیاد»، اندیشه مدیریت راهبردی، دوره ۸، ش ۱.
۴. اصلیپور، حسین و فتاح شریفزاده (۱۳۹۴). «راهبرد سیاستگذاری زیستمحیطی کشور در بستر نظریات متعارف تصمیمگیری عمومی»، مجلس و راهبرد، دوره ۲۲، ش ۸۳.
۵. الوانی، سیدمهدی و فتاح شریفزاده (۱۳۹۴). فرایند خطمشیگذاری عمومی، چاپ دوم، تهران، انتشارات دانشگاه علامه طباطبائی.
۶. باقری، محمدرضا (1396). «تدوین الزامات طراحی سیستم خطمشیگذاری فرهنگی برای ساخت آگاهانه واقعیت آینده»، رساله دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات اصفهان.
۷. حسینی، سیدهادی و همکاران (1392). «پایداری شهری بر بنیان توسعه مشارکت شهروندی در شهر سبزوار»، جغرافیا و پایداری محیط، دوره ۳، ش ۱.
۸. داناییفرد، حسن (1396). «از مدیریت توسعه تا مدیریت توسعه پایدار»، فصلنامه مطالعات مدیریت بهبود و تحول، دوره ۲۶، ش ۲۸-۲۷.
۹. داناییفرد، حسن، سیدیعقوب حسینی و علیاصغر فانی (1396). ظرفیت خطمشیگذاری عمومی، کلید توسعهیافتگی ملی، چاپ دوم، تهران، انتشارات صفار.
۱۰. دانشفرد، کرماله (1395). فرایند خطمشیگذاری عمومی، چاپ دوم، تهران، انتشارات صفار.
۱۱. دای، توماس (۱۳۹۹). مبانی خطمشی عمومی، مترجمان رحمن غفاری، مهدی احمدی تنکابنی و علیرضا صفرپور، چاپ اول، انتشارات دانشگاه تهران.
۱۲. رحمانپور، شبنم و همکاران (1397). «بررسی نقش آموزش محیط زیست جوامع محلی در عملکرد زیستمحیطی شهروندان محدوده منطقه ۵ تهران»، سامانه مدیریت نشریات علمی، دوره 11، ش 42.
۱۳. رفیعپور، فرامرز (1394). تکنیکهای خاص تحقیق در رشته علوم اجتماعی، تهران، شرکت سهامی انتشار.
۱۴. زارعی، محمدحسین (۱۳۸۳). «حکمرانی خوب، حاکمیت و حکومت در ایران»، مجله تحقیقات حقوقی، ش 40.
۱۵. سلیمانی، آتوسا و همکاران (1398). «بررسی تأثیر مؤلفههای دلبستگی به مکان بر مشارکت اجتماعی در حفاظت از محیط زیست»، فصلنامه مطالعات علوم محیط زیست، دوره 4، ش ۱.
۱۶. غفاری، غلامرضا و محسن نیازی (138۵). جامعهشناسی مشارکت، تهران، نشر نزدیک.
۱۷. قائدی، محمدرضا (1395). «روش تحلیل محتوا کیفی، از کمیگرایی تا کیفیگرایی»، مجله مدلها و روشهای روانشناختی، دوره 7، ش 23.
۱۸. قلیپور، رحمتاله و ابراهیم غلامپور آهنگر (1395). فرایند سیاستگذاری عمومی در ایران، تهران، مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی.
۱۹. کفاشزاده، علیرضا، حسن درویش، رضا رسولی و محمدابراهیم سنجقی (۱۳۹۶). «زمینههای مشارکتی مؤثر جهت مشارکت سازمانهای غیردولتی در فرایند خطمشیگذاری محیط زیستی: مدلسازی معادلات ساختاری»، آموزش محیط زیست و توسعه پایدار، دوره ۵، ش ۴.
۲۰. گلدار، زهرا و همکاران (1396). «طراحی چارچوب مفهومی درگیرسازی ذینفعان در خطمشیگذاری عمومی»، مجله دانش حسابرسی، سال هفدهم، ش 66.
۲۱. محمدی، مصطفی و مریم آزادبخت (1397). «سنجش مؤلفههای مشارکت شهروندی در پایداری زیستمحیطی در منطقه ۲ شهر اهواز»، مجله انسان و محیط زیست، دوره 16، ش 3.
۲۲. ملکی، سعید و رسول سروستان (1395). «ارزیابی مشارکت شهروندان در خدمات و محیط زیست نواحی شهری باغملک»، مطالعات مدیریت شهری، دوره 8، ش 25.
۲۳. منوریان، عباس و ابراهیم گلشن (1395). مطالعه خطمشی عمومی چرخههای خطمشی و زیر نظامهای خطمشی، چاپ دوم، تهران، مهربان نشر.
Vol. 32, No. 14.