پارلمانی‌سازی سیاست خارجی در عصر پساسیاست

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دکتری سیاست تطبیقی و پژوهشگر پسادکتری، دانشگاه مونیخ آلمان؛

چکیده

مشارکت پارلمان در سیاستگذاری خارجی، تلاش برای فهم موازنه بین قوای مجریه و مقننه است. چنین درکی به‌مثابه فرایند بی‌وقفه سنجش قدرت و ادامه کشمکش بین امتیازات سنتی حاکمیت و حکمرانی دمکراتیک، پاسخی به تحولات نظام سیاسی و بین‌المللی است. اما دافعه سیاست بین‌‍‌‌‌الملل برای رأی‌دهندگان، روابط قدرت در سیستم‌های دمکراتیک، پیچیدگی چانه‌زنی‌های بین‌الملل، فرسایشی شدن فرایندهای تصمیم‌گیری در پرتو قدرت وتوی پارلمان و پیشوایی منطق محافظه‌کاری در منظومه سیاست جهانی باعث غفلت از نقش پارلمان در سیاست خارجی شد. حال آنکه گذار به دوران پساسیاست که ظهور نیروهای اجتماعی جدید و تأثیرگذار بر مناسبات سیاسی به‌عنوان یکی از شناسه‌های آن شناخته می‌شود، به تغییر منزلت و جایگاه پارلمان در سیاست خارجی منجر شده است. ملهم از این تحول، پرسش اصلی پژوهش این است که کارویژه پارلمان در سیاستگذاری خارجی در زیست‌سیاسی جدید با چه تغییری مواجه شد؟ ایده اصلی پژوهش این است که افزایش سطح ارتباطات میان ملت‌ها، ظهور نیروهای سهم‌خواه در تصمیم‌سازی‎ها، کاهش انحصار دستگاه اجرا بر سیاستگذاری خارجی و پارلمانی شدن سیاست خارجی باعث تغییر الگوها، رویه‌ها و راهبردهای سیاست خارجی در عصر جدید شده است. این پژوهش با کاربرد نظریه جامعه‌شناسی کثرت‌گرا و روش‌شناسی تحلیلی ـ تطبیقی، دست به آزمون فرضیه می‌زند. یافته‌ها نشان می‌دهد با عنایت به حاکمیت، منزلت، اعتبار و محیط پارلمان به‌عنوان سازوکارهای نفوذ بر سیاستگذاری خارجی، پارلمانی شدن سیاست خارجی را علت و نتیجه فرایند دمکراتیک‌سازی می‌داند که با خارج کردن قدرت سیاستگذاری و تصمیم‌گیری از حصر حکومت، دست به تعامل فراحکومتی می‌زند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Parliamentarization of Foreign Policy in the Era of Post-Politics

نویسنده [English]

  • Vahid Zolfaghari
PhD in comparative politics and postdoctoral researcher, University of Munich, Germany;
چکیده [English]

Parliament’s involvement in foreign policy attempts to understand the balance between the executive and the legislative bodies. As a relentless process of measuring power and continuity of the conflict between traditional governance and democratic privileges, such an understanding is a response to changes in the political and international systems. However, voters’ alienation from international politics, power relations in democratic systems, the complexity of international bargaining, prolongation and drifting of decision-making under the parliament’s veto power, and the conservatism of global politics have led to overlooking the role of parliament in foreign policy. Still, the transition to the postpolitical period has changed the status of parliament in foreign policy-making. This postpolitical period is characterized by the rising of new social and influential forces on political interactions. Accordingly, this paper’s main question was what happened to the functions of parliament in foreign policy-making in the new political environment? The main idea of this paper was that the following factors caused the change in patterns, procedures, and strategies of foreign policy-making in the new era: 1. increasing the levels of interactions between nations, 2. rising the shareholder forces in decision making, 3. decreasing the monopoly of the executive body on foreign policy-making, and 4. parliamentarization of foreign policy. This paper examined the mentioned hypothesis by applying the theory of pluralism sociology and analytical-comparative methodology. The findings showed that the parliamentarization of foreign policy is the cause and result of the democratization process by paying particular attention to the sovereignty, status, validity, and environment of the parliament. This democratization process limited the power of foreign governmental policy-making and inaugurated a transnational interaction. 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Parliament
  • foreign policy
  • diplomacy
  • democratic governance
  • age of post-politics

مراجع

  1. ۱. حاجی‌مینه، رحمت و محمد عابدی (۱۳۹۹). «پارلماسی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه رهیافت‌های سیاسی و بین‌المللی، دوره دوازدهم، ش ۲ (پیاپی ۶۴).

    ۲. ذوالفقاری، وحید (الف۱۳۹۹). رفتارشناسی نیروهای اجتماعی در سیاست خارجی، تهران، نشر نگاه معاصر.

    ۳. ــــــــــ (ب۱۳۹۹). «تأثیرات رسانه‌های جمعی در تنظیم و اجرای سیاست خارجی معاصر»، فصلنامه سیاست خارجی، سال سی‌وچهارم، ش ۴.

    ۴. ــــــــــ (۱۴۰۱). آرایش نهادی و چینش کابینه در زیست‌سیاسی دمکراتیک، تهران، نشر نگاه معاصر (در آستانه چاپ).

    ۵. سازمند، بهاره و علیرضا مقدم‌دیمه (۱۳۹۹). «بازخوانی مقایسه‌ای سطح تحلیل سیاست خارجی در خاورمیانه از منظر نظریه‌های روابط بین‌الملل»، فصلنامه علوم سیاسی، سال بیست‌وسوم، ش ۹۱.

    ۶. نقیب‌زاده، احمد (۱۳۸۴). «تأثیر نیروهای اجتماعی بر سیاست خارجی»، فصلنامه سیاست خارجی، سال نوزدهم، ش ۲.

    1. Anghel, S., B. Immenkamp, E. Lazarou, J.L. Saulnier and A.B.Wilson (2020). On the Path to Strategic Autonomy: The EU in an Evolving Geopolitical Environment, Brussels, European Parliamentary Research Service.
    2. Batora, J. (2010). "A Democratically Accountable European External Action Service: Three Scenario", In; Sophie Vanhoonacker, Hylke Dijkstra and Heidi Maurer (eds.), Understanding the Role of Bureaucracy in the European Security and Defence Policy,  European Integration Online Papers (EIOP), European Community Studies Association Austria (ECSA-A).
    3. Beetham, D. (2006). "Parliament and Democracy in the Twenty-first Century: A Guide to Good Practice", Interparliamentary Union, www.ipu.org.
    4. Biedenkopf, K. (2019). "The European Parliament and International Climate Negotiations", In; Kolja Raube, Meltem Muftuler-bac, and Jan Wouters (eds.), Parliamentary Cooperation and Diplomacy in EU External Relations: An Essential Companion, New York, Eeward Elgar Publishing.
    5. Dieter Wolf, K. (1999). "New Raison d'etat as a Problem for Democracy in World Society", European Journal of International Relations, 5.
    6. Dieterich, S., H. Hartwig and S. Marschall (2008). Parliamentary War Powers and European Participation in the Iraq War 2003: Briding the Divide Between Parliamentary Studies and International Relations, Geneva Centre for the Democratic Control of Armed Forces (DCAF), Occassional Paper, No. 2, https://www.philfak.uniduesseldorf.de/fileadmin/Redaktion/Institute/Sozialwissenschaften/Hummel_PAKS_2010_01.pdf.
    7. Fikfak, V. (2021). "War, International Law and the Rise of Parliament: The Influence of International Law on UK Parliamentary Practice with Respect to the Use of Force", In; Helmut Philipp Aust and Thomas kleinlein (ed.), Encounters between Foreign Relations Law and International Law: Bridges and Boundaries, Cambridge, Cambridge University Press.
    8. Foley, M. (2007). "The Foreign Policy Process: Executive, Congress, Intelligence", In; Michael Fox and Doug Stokes (eds.), US Foreign Policy, Oxford, Oxford University Press.
    9. Goinard, M.B. (2020). "The Growing Role of the European Parliament as an EU Foreign Policy Actor", In; Martin Westlake (ed.), The European Union’s New Foreign Policy, London, Palgrave McMillan.
    10. Gotz, N. (2005). "On the Origins of Parliamentary Diplomacy: Scandinavian Bloc Politics and Delegation Policy in the League of Nations", Cooperation and Conflict, 40 (3).
    11. Gram-Skjoldager, K. (2011). Bringing the Diplomat Back in Elements of a New Historical Research Agenda,  EUI-RSCAS Working Papers13, European University Institute (EUI), Robert Schuman Centre of Advanced Studies (RSCAS).
    12. Gurkan, S. (2021). "Emotions in Parliamentary Diplomacy: Debating the Armenian Genocide in the European Parliament", Global Affairs, Available from; http://doi.org/10.1080/23340460.2021.1921604.
    13. Heidenheimer, A.J. (1959). "Foreign Policy and Party Discipline in the C.D.U.", Parliamentary Affairs, 13.
    14. Herranz-Surralles, A. (2011). The Contested Parliamentarisation of EU Foreign and Security Policy, Frankfurt, Peace Research Institute.
    15. Hill, C. (2003). The Changing Politics of Foreign Policy, London, Palgrave Macmillan.
    16. Hudson, V.M. (2005). "Foreign Policy Analysis: Actor-specific Theory and the Ground of International Relations", Foreign Policy Analysis, 1 (1).
    17. Ismayr, W. (2007). "Bundestag" In; S. Schmidt, G. Hellmann and R. Wolf (eds.), Handbuch Zur Deutschen Außenpolitik, Berlin, VS Verlag fur Sozialwissenschaften.
    18. Jones, P. (2021). "Track Two Diplomacy: The Way Forward", International Negotiation, 26 (1).
    19. Kaarbo, J. (2012). Coalition Politics and Cabinet Decision Making: A Comparative Analysis of Foreign Policy Choices, Michigan, University of Michigan Press.
    20. Kaarbo, J. and D. Kenealy (2016). "No, Prime Minister: Explaining the House of Commons' Vote in Intervention in Syria", European Security, 25 (1).
    21. Kegley, C.W. and E.R. Wittkopf (1993). World Politics: Trend and Transformation, London, Macmillan Press.
    22. Kersschot, M., B. Kerremans and D. De Bievre (2020). "Principals and Transceivers: Regional Authorities in EU Trade Negotiations", Political Research Exchange, 2 (1).
    23. Krouwel, A.P.M. (2012). Party Transformations in European Democracies, London, SUNY Press.
    24. Martin, L.W. and G. Vanberg (2011). Parliaments and Coalitions: The Role of Legislative Institutions in Multiparty Governance, Oxford, Oxford University Press.
    25. Martin, S. (2013). "Is all Political Local? The Role-orientation of Irish Parliamentarians Towards Foreign Policy", Irish Political Studies, 28 (1).
    26. Mello, P.A. (2012). "Parliamentary Peace or Partisan Politics? Democracies' Participation in the Iraq War", Journal of International Relations and Development, 15 (3).
    27. Nye, J.S. and R.O. Keohane (1971). "Transnational Relations and World Politics: An introduction", International Organization, 25 (3).
    28. Peters, D., W. Wagner and N. Deitelhoff (2010). "Parliaments and European Security Policy: Mapping the Parliamentary Field", In; Sophie Vanhoonacker, Hylke Dijkstra and Heidi Maurer (eds.), Understanding the Role of Bureaucracy in the European Security and Defence Policy, European Integration online Papers (EIoP), Special Issue 1, Vol. 14, Available from; http://eiop.or.at/eiop/texte/2010-004a_htm.
    29. Raunio, T. and W. Wagner (2020). "Party Politics or (Supra-)National Interest? External Relations Votes in the European Parliament", Foreign Policy Analysis, 16 (4).
    30. Ripley, R.B. and J.M. Lindsay (1993). Congress Resurgent: Foreign and Defense Policy on Capitol Hill, Michigan, University of Michigan Press.
    31. Skrbic, A. (2021). "The Role of Parliaments in Creating and Enforcing Foreign Relations Law: A Case Study of Bosnia and Herzegovina", In; Helmut Philipp Aust and Thomas Kleinlein (ed.), Encounters between Foreign Relations Law and International Law: Bridges and Boundaries, Cambridge, Cambridge University Press.
    32. Slaughter, A.M. (2004). A New World Order, Princeton, Princeton University Press.
    33. Souva, M. and D. Rohde (2007). "Elite Opinion Differences and Partisanship in Congressional Foreign Policy, 1975-1996", Political Research Quarterly, 60 (1).
    34. Strom, K., W.C. Muller and T. Bergman (2003). Delegation and Accountability in Parliamentary Democracies, Oxford, Oxford University Press.
    35. Zanon, F. (2010). "EU Foreign Policy Cooperation: A Challenge for National Parliaments?", European Foreign Affairs Review, 15 (1).

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار