بررسی نقش آموزش‌های احزاب سیاسی در کارآمد‌سازی مجلس شورای اسلامی با تأکید بر آموزش سیاسی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجو دکترای علوم سیاسی، دانشکده علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی (نویسنده مسئول)

2 استادیار دانشکده علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

3 استاد دانشکده علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

چکیده

مجلس شورای اسلامی به‌عنوان اساسی‌ترین نهاد سیاستگذاری در کشور با کارویژه‌های مهمی نظیر قانونگذاری، نظارت و نمایندگی به‌زعم منتقدان همچنان با کاستی‌هایی روبه‌رو بوده که کارآمدی آن را تحت تأثیر قرار داده است. به نظر می‌رسد یک راه‌حل آموزش نمایندگان از سوی احزاب سیاسی است.
این پژوهش با هدف بررسی نقش این آموزش‌ها بر کارآمدی مجلس درصدد پاسخ به این سؤال است که چگونه کارویژه آموزشی احزاب سیاسی به‌ویژه آموزش سیاسی و مؤلفه‌های آن می‌تواند به کارآمدی مجلس منجر شود؟ در این پژوهش از روش توصیفی – پیمایشی و نرم‌افزار SPSS برای تحلیل داده‌ها استفاده شده و با به‌کارگیری آزمون‌های آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون T یک‌‌طرفه و زوجی به ارزیابی هرکدام از شاخص‌ها پرداخته شده است. جامعه آماری مقاله نخبگان و فعالان حوزه سیاسی و حجم نمونه نیز 344 نفر و با استفاده از فرمول کوکران تعیین شد.
یافته‌های این پژوهش نشان داد که آموزش‌های احزاب به‌ویژه آموزش‌های سیاسی مشتمل بر مؤلفه‌های دانش سیاسی، نگرش سیاسی، مهارت سیاسی و رفتار سیاسی به کارآمدی نمایندگان و در نتیجه مجلس شورای اسلامی منجر می‌‌شود. نتایج نشان می‌دهد حدود 60 درصد جامعه تمایل بالایی به استفاده از آموزش سیاسی توسط احزاب سیاسی در بهبود کارآمدی مجلس شورای اسلامی دارند. ضریب بتای اثرگذاری کیفیت آموزش سیاسی بر روی کارآمدی مجلس 0.47 است که براساس میزان کیفیت آموزش سیاسی، رابطه معناداری با شاخص کارآمدی مجلس شورای اسلامی دارد. جهت این رابطه نیز مثبت برآورد شده که نشان‌دهنده وجود رابطه مستقیم است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Role Education can play in Increasing the Efficiency of Parliament When Offered to Ministers by Political Parties

نویسندگان [English]

  • Mostfa Moeini Arani 1
  • Jahanbakhsh Mohebinia 2
  • Ahmad Bakhshayeshi Ardestani 3
  • Kazem Jalali 2
1
2
3
چکیده [English]

Being the most important policy-making body in the country, critics argue that the Islamic Consultative Assembly continues to portray shortcomings in offering legislation, oversight and representation. One solution seems to be for political parties to educate ministers.
The purpose of this study is to investigate the role education plays in the efficiency of the parliament and to answer how the educational influence of political parties, especially political education and its components, can lead to the efficiency of parliament.
In this paper, the descriptive-survey method and SPSS software were used for data analysis, and using one-way ANOVA and paired T-test, each of the indices were evaluated. The statistical population of the study was 344 people in the field of politics and the sample size was determined using the Cochran Formula. The findings of this study show that education provided by political parties, especially political education, which include, various components of political knowledge, political attitude, political skill and political behavior, leads to the efficiency of the candidates in the House of Representatives and consequently in the Islamic Consultative Assembly. The results show that about 60% of the statistical population utilized political education offered by political parties to improve the efficiency of the Islamic Consultative Assembly. The beta coefficient of the effect of the quality of political education on the efficiency of the parliament is 0.47. Based on the quality of the political education provided, there was a significant correlation between political education and the efficiency index of parliament. A positive relation was also estimated indicating the presence of a direct relation.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Political Parties
  • Political Training
  • Efficiency
  • Islamic Consultative Assembly

مراجع

1. آقابخشی، علی (1379). فرهنگ علوم سیاسی، تهران، انتشارات چاپار.
2. ابراهیم‌آبادی، غلامرضا (1394). «نقش و جایگاه احزاب در تقویت و کارآمدی مجالس قانونگذاری»، مرکز پژوهش‌های مجلس، شماره مسلسل 14248.
3. ابوالحمد، عبدالحمید (1384)، مبانی سیاست، جلد اول، چاپ دهم، تهران، انتشارات توس.
4. اخوان کاظمی، بهرام (1378). «احزاب، ثبات سیاسی و امنیت»، فصلنامه مطالعات راهبردی، ش 4.
5. اسماعیلی، محمودرضا، رضا سپهوند، حجت وحدتی و محسن عارف‌نژاد (1395). «شناسایی شایستگی‌های نمایندگان مجلس شورای اسلامی با استفاده از روش دلفی فازی»، چشم‌انداز مدیریت دولتی، ش 26.
6. ایوبی، حجت‌الله (1379). پیدایی و پایایی احزاب سیاسی در غرب، تهران، سروش.
7. باتامور، تی. بی. (1371). نخبگان و جامعه، ترجمه علیرضا طیب، تهران، انتشارات دانشگاه تهران.
8. بال، آلن‌ و ب. گای‌پیترز (1384). سیاست و حکومت جدید، ترجمه عبدالرحمن عالم، تهران، نشر قومس.
9. بشیریه، حسین (1383). عقل در سیاست، تهران، نشر نگاه معاصر.
10. --- (1384). آموزش دانش سیاسی (مبانی علم سیاست نظری و تأسیسی)، چاپ چهارم، تهران، نشر نگاه معاصر.
11. جعفری لنگرودی، محمدجعفر (1378). مبسوط در ترمینولوژی حقوق، تهران، گنج دانش.
12. حبیبی، حسن (1364). «رابطه سیاسی مجلس و قوه مجریه»، نشریه دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی، ش 1.
13. حسینی، حسین (1378). حزب و توسعه سیاسی، تهران، نشر آمن.
14. دانایی‌فر، حسن، عادل آذر و مهدی شیرزادی (1391). «چارچوبی برای شناسایی شایستگی‌های خط‌مشی‌گذاران ملی»، فصلنامه مجلس و راهبرد، سال 19، ش 70.
15. دلیر، بهرام (1388). «فقه و نمایندگی»، مجله علوم سیاسی، ش 47.
16. دوورژه، موریس (1375). احزاب سیاسی، ترجمه رضا علومی، تهران، انتشارات امیرکبیر.
17. دهخدا، علی‌اکبر (1373). لغتنامه دهخدا، جلد 13، تهران، انتشارات دانشگاه تهران.
18. راسکین، مایکل و همکاران (1393). نگاهی نو به مبانی علم سیاست، ترجمه علیرضا سمیعی اصفهانی، تهران، نشر مخاطب.
19. رضایی‌مهر، حسین (1380). «تأملی در باب‌ مشروعیت حکومت‌ دینی»، روزنامه کیهان، شماره 171330.
20. رضائیان، علی (1379). مبانی سازمان و مدیریت، تهران، سمت.
21. عمید، حسن (1363). فرهنگ عمید (دو جلدی)، تهران، انتشارات امیرکبیر.
22. غلامی، احمد (1397). «گفتگو با پرویز پیران، دور باطل سیاست‌زدگی»، روزنامه شرق، سال 16، ش 3318.
23. فیاضی، بی‌بی‌ مرجان و محمد حق‌شناس گرگانی (1396). «شناسایی راهبردهای توانمندسازی نمایندگان مجلس‌ شورای اسلامی ایران»، مدیریت دولتی، دوره 9، ش 1.
24. لیپست، سیمور مارتین (1374). «مشروعیت و کارآمدی»، فرهنگ توسعه، ترجمه رضا زبیب، سال 4، ش 18.
25. مدیرشانه‌چی، محسن (1378). «موانع تکوین احزاب سیاسی در ایران»، تحزب و توسعه سیاسی،کتاب دوم، تحزب در ایران، تهران، انتشارات همشهری.
26. مریدی، سیاوش و علیرضا نوروزی (1373). فرهنگ اقتصادی، تهران، مؤسسه کتاب پیشرو و انتشارات نگاه.
27. معین‌آبادی، حسین و اصغر سلطانی (1394). «بررسی نقش دانشگاه در بهبود مؤلفه‌های آموزش سیاسی دانشجویان، مطالعه موردی: دانشگاه شهید باهنر کرمان»، پژوهشنامه علوم سیاسی، دوره 10، سال 11، ش 1 .
28. معینی، صغری (1370). فرهنگ واژه‌ها و اصطلاحات مدیریت و سازمان، تهران، وزارت کشاورزی.
29. مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی (1378). صحیفه امام؛ مجموعه آثار امام خمینی، جلد هفدهم، تهران.
30. نقیب‌زاده، احمد (1378). حزب سیاسی و عملکرد آن در جوامع امروز، تهران، نشر دادگستر.
31. --- (1383). درآمدی بر جامعه‌شناسی سیاسی، چاپ سوم، تهران، نشر دادگستر.
32. نوذری، حسینعلی (1381). احزاب سیاسی و نظام‌های حزبی، تهران، نشر گستره.
33. هاشمی، سیدمحمد (1374). حقوق اساسی جمهوری‌ اسلامی ایران، جلد دوم، قم، مجتمع آموزش عالی قم.
34. هرمن، مارگارت‌ جی. (1385). روانشناسی سیاسی مسائل‌ و موضوع‌های معاصر، ترجمه مجتبی تمدنی، تهران، نشر آتی.
35. Alexander, J.C. (1990)."Core Solidarity, Ethnic out Groups and Social Differentiation", in J. S. Alexander and P. Colomy (eds), Differentiation Theory and Social Change; Comparative and Historical Perspectives, NewYork, Colombia University Press.
36. Allen, R., D. Madison, L. Porter, P. Renwick and B. Mayes (1979)."Organizational Politics: Tactics and Characteristics of Its Actors", California Management Review, 22.
37. Almond, G.A. and S. Verba (1989). The Civic Culture Political Attitudes and Democracy in Five Nations, London, Sage Publications.
38. Almond, G.A. and B. Powel (1966). Comparative Politics a Development Approach, Boston, Little Brown and Company.
39. Bing, M.N., H. Davison, I. Minor, M. Novicevic and D. Frink (2011). "The Preception of Task and Contextual Performance by Political Skill: A Meta-analysis and Moderator Test", Journal of Vocational Behavior,79, No. 2.
40. Coghill, K., P. Holland, R. Donohue, K. Rozzoli and G. Grant (2007). "Professional Development Programs for Members of Parliament", Parliamentary Affairs, 61(1).
41. Dow, J. K. (2009). "Gender Differences in Political Knowledge: Distinguishing Characteristics- Based and Return-Based Differences", Political Behavior, No. 31.
42. Draganidis, F. and G. Mentzas (2006)."Competency Based Management: A Review of Systems and Approaches", Information Management and Computer Security,14(1).
43. Ferris, G. R., J. Solga, D. Noethen and J.A. Meurs (2008). "Political Skill Construct and Criterion Related Validation: A Two Study Investigation", Journal of Managerial Psycholigy, 23(7).
44. Ferris, G. R., D. C Treadway, P. L. Perrewe, R. L. Brouer, C. Ouglas and S. Lux (2007). "Political Skill in Organizations", Journal of Management, 33(3).
45. Greasley, K., A. Bryman, A. Danity, A. Price, N. Naismith and R. Soetanto (2008). "Understanding Empowerment From an Employee Perspective: What does it Mean and do They Want it?", Team Performance Management: An International Journal, 14(1/2).
46. Gutmann, Amy (1989). Democratic Education, Princeton University Press, New Jersey.
47. Hofmiester Wilhelm and Karsten Grabow (2011). Political Parities: Functions and Organization in Democratic Societies, Konard Adenauer Stiftung, Singapore.
48. Kayleeford, D. (2011)."An Evaluation of Moderating Influences of Employee Proactive Personality: Empowerment and Political Skill", (PHD Disseration), Portland State University.
49. Kisamore J.L., I. M. J., W L. Eric, L.M. Tagonei and H. S. Thomas (2010)."Conflict and Abusive Workplace Behaviors: The Moderating Effects of Social Competencies", Career Development International, 15, No. 6.
50. Lavau, Georges (1969)."Partis et Systemes Politiques: Interaction et Fonctions", Revue Canadienne de Science Politique, Mais.
51. Lee, S. (1997). "Political Education and Civil Education-The British Perspective and the Hong Kong Perspective", International Journal of Educational Development, 7(4).
52. Mercle, Peter (1970). Modern Comparative Politics, New York, Holt, Rinehrt and Winston.
53. Merton, Robert K. (1956). Elements de Theorie et de MethodeSociologique, Paris, Plon.
54. Michael, X., Delli Carpini and Scot Keeter (1996). What Americans Know about Politics and Why it Matters, New Haven, Yale University Press.
55. Palmer, Monte (1989). Dilemas of Political Development: An Introduction to the Politics of Developing Areas, Itasca, Peacock Publishers.
56. Sandberg, J. (2000). "Understanding Human Competence at Work: an Interpretative Approach", Academy of Management Journal, 43(1).
57.Wolak, J. and M. McDevitt (2011) "The Roots of the Gender Gap in Political Knowledge in Adolescence", Political Behavior, 33.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار