Develop an Appropriate Model for the Role of Pressure Groups in the linear Formation of Iran's General Policy

Document Type : Research Paper

Authors

1 PhD student in Management, School of Management, Kish International Campus, University of Tehran

2 Professor, Faculty of Psychology and Education, Allameh Tabatabai University

3 Professor, Department of Public Administration, Faculty of Management, University of Tehran

4 Assistant Professor of Public Administration, Faculty of Management, University of Tehran, Tehran, Iran

Abstract

Politics involves decision-making, and decisions are the result of group conflict. Political decisions are nothing but the result of the interaction of pressure groups and the relationship of power between them. Pressure groups try to present their demands to the political system and public policy. To. A pressure group is a group of people who have political goals and want to influence the law, and a stakeholder group is a group of people who have common interests and do not have political goals. Pressure groups can be examined from two perspectives. The classical view that the performance of pressure groups disrupts the political system and public policy; and the modern view that not only does not reject the performance of pressure groups, but also considers the existence of these groups as a dynamic aspect of the organization and a tool to improve public participation. brings. One of the biggest areas of action for pressure groups is the legislature and parliaments. The role of pressure groups in shaping public policy with the foundation data theory approach is through the three stages of open, central and selective coding. The statistical participants are the current and periodic members of parliament in the country. Using purposive sampling method, semi-structured interviews were conducted with 22 members of parliament in an 18-month period until the data saturation stage was reached. Members were validated by matching methods. The present research is a mixed type, so data analysis consists of two phases, qualitative and quantitative. In the qualitative phase, to analyze and interpret (codify) the concepts expressed by members of parliament and experts. Iran is covered, which includes open, axial and selective coding. In addition, Delphi method has been used for localization and screening of indicators. Data analysis has been used using MaxQDA2012, Excel2016 and SPSS software. Open, axial and selective coding was used to analyze the data. During the data comparison process in the open, axial and selective coding path, 132 concepts, 71 subcategories and 24 general categories were obtained and presented in the form of a paradigm model. The integration of categories, based on the existing relationships between them, around the involvement of groups in professional activities, formed a paradigm model that reflected the development of an appropriate model of the role of pressure groups in shaping public policy. Causal conditions (influence of pressure groups on decisions, indirect influence on public opinion, party orientation, incorrect structure of democracy, lack of holistic view, etc.), central category (gaining benefits and advantages, adaptation of pressure groups to policy needs General (intervention) conditions (use of coercive tools of influence, behind-the-scenes issues and interference of officials in each other) strategies (dissemination of information, use of powerful people, transparency and defeat of monopolies) and consequences (promise, policy-making citizen and unity and integrity) emerged and Relationships between different dimensions were shown through the formation of a conceptual model. Finally, legal propositions and strategic hypotheses of the research were developed.

Keywords

Main Subjects


1. آذر، عادل و منصور مؤمنی (1389). آمار و کاربرد آن در مدیریت، تهران، انتشارات سمت.
2. ادواردز، جک (1379). پژوهش پیمایشی: راهنمای عمل، ترجمه سید‌محمد اعرابی و داوود ایزدی، تهران، دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
3. اسدی‌فرد، رؤیا، علی‌اصغر فانی، عادل آذر و مهدی الوانی (1395). «مدل تجزیه‌و‌تحلیل خط‌مشی عمومی در ایران»، فصلنامه مدیریت دولتی، دوره دوم، ش 8.
4. الوانی، مهدی (1380). تصمیم‌گیری و تعیین خط‌مشی دولتی،چاپ نهم، ویراست۲، انتشارات سمت.
5. الوانی، مهدی، عادل آذر و حسن دانایی‌فرد (1390). روش‌شناسی پژوهش کیفی در مدیریت؛ رویکردی جامع، تهران، انتشارات اشراقی.
6. الوانی، مهدی و فتاح شریف‌زاده (1393). فرایند خط‌مشی‌گذاری عمومی، چاپ اول، تهران، انتشارات دانشگاه علامه طباطبائی.
7. بازرگان، عباس (1387). مقدمه‌ای بر روش‌های تحقیق کیفی و آمیخته رویکردهای متداول در علوم رفتاری، تهران، انتشارات دیدار.
8. حاج‌زمانی، محمد (1393). «مدل مناسب اجرای خط‌مشی‌های صنعتی در ایران با تأکید بر تفویض اختیار معکوس»، دومین همایش ملی پژوهش‌های کاربردی در علوم مدیریت و حسابداری، تهران، دانشگاه جامع علمی کاربردی.
9. خاکی، غلامرضا (1384). روش پژوهش با رویکردی به پایان‌نامه‌نویسی، چاپ دوم، تهران، انتشارات بازتاب.
10. دانشفرد، کرم‌‌اله ‌(1393).«موانع اجرای خط‌مشی‌های عمومی در سازمان‌های غیردولتی (بخش خدمات پلیس+10 و دفاتر خدمات پیشخوان دولت)»، فصلنامه مدیریت منابع در نیروی انتظامی، دوره دوم، ش 6.
11. دوورژه، موریس (1378). بایسته‌های جامعه‌شناسی سیاسی، ترجمه ابوالفضل قاضی شریعت‌پناهی،چاپ دوم،تهران، نشر دادگستر.
12. ربیعی، علی (23/6/1398). تجارت نیوز.
13. ریاحی، بهروز (1379). «نقش گروه‌های ذی‌نفوذ در فرایند خط‌مشی‌گذاری عمومی»، مجله مدیریت، ش 45.
14. شریف‌زاده، فتاح و جواد معدنی (1395). اصول و مفاهیم پیشرفته دانش خط‌مشی‌گذاری عمومی، تهران، انتشارات واژگان.
15. عالم، عبدالرحمن (1388). بنیادهای علم سیاست، تهران، نشر نی.
16. فراستخواه، مقصود (1395). روش تحقیق کیفی در علوم اجتماعی با تأکید بر نظریه بر پایه (گرندد تئوری GTM)، تهران، نشر آگاه.
17. فیروزنیا، قدیر و بهروز قرنی آرانی (1394). «به‌کارگیری تحلیل بازیگران در فرایند ساماندهی نظام مدیریت و برنامه‌ریزی توسعه روستایی»، فصلنامه پژوهش‌های روستایی، دوره 6، ش 4.
18. کاظمیان، غلامرضا و مصطفی جلیلی (1394). «تحلیل قدرت ذی‌نفعان کلیدی در فرایند سیاستگذاری طرح جامع تهران (1390-1378)»، رسالت مدیریت دولتی، دوره ۸، ش 15.
19. کرد‌نائیج، اسداله (1385). «نقش گروه‌های فشار در شکل‌دهی خط‌مشی عمومی»، فصلنامه فرهنگ مدیریت، سال چهارم، ش 12.
20. کمالی، یحیی (1394). «تبیین روش‌شناسی تحلیل ذی‌نفعان و کاربرد آن در خط‌مشی‌گذاری عمومی»، فصلنامه فرایند مدیریت و توسعه، سال 28، ش 94.
21. گیوریان، حسن و محمدرضا ربیعی مندجین (1394). تصمیم‌گیری و تعیین خط‌مشی دولتی، مرکز آموزش مدیریت دولتی، نشر یکان.
22. مقدس‌پور، سعید حسن دانایی‌فرد و اسدالهکردنائیج (1392). «واکاوی عوامل کلیدی در عدم موفقیت برخی خط‌مشی‌های عمومی در ج. ا. ایران: مطالعه خط‌مشی‌های مالیاتی کشور‌»، مدیریت فرهنگ سازمانی، سال 11، ش 1، پیاپی (27).
23. مقیمی، سید‌محمد (1390). سازمان و مدیریت رویکردی پژوهشی، چاپ هشتم، تهران، انتشاراتترمه.
24. منوریان، عباس و ابراهیم گلشن (1393). اجرا و ارزیابی خط‌مشی عمومی، چاپ اول، انتشارات سمت.
25. ویلفرید روریش ‌(1372). سیاست به مثابه علم، ترجمه ملک‌یحیی صلاحی، چاپ اول، تهران، انتشارات سمت.
26. Ahmadu, Bello Way, Victoria Island and Headquarters Lagos (2015). "Political Parties and Pressure Groups", Published by National Open University of Nigeria, ISBN:978-058-592-3.
27. Akinbade, J. A. (2008). Government Explained, Lagos, Macak Books Ventures.
28. Anderson, Jemes. (2000). Public Policy Making, (4th Edition), New York Itoughton Mifflin.
29. Anifowose, Remi (1999). Lagos: Elements of Politics, Ikeja, Malthouse Press.
30. Atkinson, M. M. and W.D. Coleman (1985). "Corporatism and Industrial Policy", In Organized Interests and the State, Cawson, A.(Ed.), London, Sage.
31. Baldo O, Sibthorpe (1998)."The Sky is the Limit: Electronic Networking and Ngos", The South African Journal of International Affairs, 5(2).
32. Ball, A. R. (1988). Modern Politics and Government, London, Macmillan Press.
33. Barber, M. P. (1975). Public Administration, London, Macdonald and Evans Limited.
34. Brenes, E. R., M. Mena and G. E. Molina (2008). "Key Success Factors for Strategy Implementation in Latin America", Journal of Business Research, 61(6).
35. Brittan, S. (1987). "The Economic Contradictions of Democracy Revisited", Political Quarterly, 60(2).
36. Browne, W. P. (1990). "Organized Interests and Their Interest Niches: A Search for Pluralism in a Policy Domain", Journal of Politics, 52 (2).
37. Chikendu, P. N. (2003). Nigerian Politics and Government,(2ndEd.), Enugu, Academic Publishing Company.
38. Clarke. G. (1998)."Non-Governmental Organizations (Ngos) and Politics in The Developing World", Political Studies, Vol. XLVI (1).
39. Dimock, M, G. Dimock and L. Koenig (1953). Public Administration, New York, Rinehart and Company Inc.
40. Duverger, M. (1972). Party Politics and Pressure Groups: A Comparative Introduction, New York, Thomas Y. Cornwell Company.
41. Dye, T. (2002). Understanding Public Policy, Ninth Edition, Upper Saddle River, NJ, Prentice Hall.
42. Edwards, G. C. and I. Sharkansky (1978). The Policy Predicament, Making and Implemention Public Policy, San Franciso, Freeman and Company.
43. Finer, S. E. (1958). Anonymous Empire, London, Pall Mall.
44. Goggin, M. L. (1986). "The Too Few Cases / Too Many Variables Problem in Implementation Research", Western Political Quarterly, 39(2).
45. Grant, W. (1978). "Insider Groups, Outsider Groups and Interest Group Strategies In Britain", University of Warwick Department of Politics, Working Paper, No. 19.
46. Hawelett, M. and M. Ramesh (2003). Studying Public Policy, 3rd Ed, Oxford, University Press, Toronto.
47. Heywood. A. (1997). Politics, London, Macmillan Press.
48. Hood, C. (1986). The Tools of Government, Chatham, Chatham House.
49. Horn, Van and E. Carl (1999)."Politics and Public Policy",
50. Marsh, D. and J. Chambers (1981). Abortion Politics, London, Junction Books.
51. Okeke, Vincent Onyekwelu (2014). "Pressure Groups and Policy Process in Nigeria: A Case of Fourth Republic", Global Advanced Research Journal of Social Science (GARJSS), Vol. 3(2).
52. Oyeleye, Oyediran (1998). Introduction to Political Science, Ibadan, Oyediran Consult International.
53. Sabatier, P. A.and D. Mazmanian (1979). "The Implementation of Public Policy, A Framework of Analysis", Policy Studies Journal, 8(4).
54. Walker, J. L. (1991). Mobilizing Interest Groups in America, Ann Arbor, University of Michigan Press.