رحمانی کلاکوب, اسماعیل. (1398). تعهد دولت به مقابله با جرایم مرتبط با مواد مخدر و روان گردان و تحدید مجازات های بدنی از منظر حقوق بین الملل بشر. مجلس و راهبرد, (), -.
اسماعیل رحمانی کلاکوب. "تعهد دولت به مقابله با جرایم مرتبط با مواد مخدر و روان گردان و تحدید مجازات های بدنی از منظر حقوق بین الملل بشر". مجلس و راهبرد, , , 1398, -.
رحمانی کلاکوب, اسماعیل. (1398). 'تعهد دولت به مقابله با جرایم مرتبط با مواد مخدر و روان گردان و تحدید مجازات های بدنی از منظر حقوق بین الملل بشر', مجلس و راهبرد, (), pp. -.
رحمانی کلاکوب, اسماعیل. تعهد دولت به مقابله با جرایم مرتبط با مواد مخدر و روان گردان و تحدید مجازات های بدنی از منظر حقوق بین الملل بشر. مجلس و راهبرد, 1398; (): -.
تعهد دولت به مقابله با جرایم مرتبط با مواد مخدر و روان گردان و تحدید مجازات های بدنی از منظر حقوق بین الملل بشر
دانشجوی دکتری حقوق بین الملل دانشگاه تهران و مستشار دادگاه های تجدیدنظر استان خراسان رضوی
چکیده
در چند دهه گذشته، جامعه بین المللی توانسته است؛ یک همبستگی نسبی را میان اعضای خود به منظور حفظ و توسعه ارزشهای مشترک و نظم عمومی بین المللی، ایجاد کند. جرایم مرتبط با مواد مخدر و روانگردان، نظم و امنیت بین المللی و همچنین، سلامت جسمی و روانی افراد را در اکثر جوامع تهدید می کنند. از این رو، دولتها خود را متعهد به مقابله با این جرایم سازمان یافتۀ فراملی نموده اند. نظام جمهوری اسلامی ایران که مبتنی بر اصول مترقی، همچون، کرامت و ارزش والای انسانی است؛ مبارزه با تمام مظاهر فساد و تباهی، از جمله جرایم مرتبط با مواد مخدر و روان گردان را جزو اهداف اصلی خود دانسته لذا ضمن پیوستن به معاهدات بین المللی مرتبط، برخورد قاطع با جرایم مذکور را در رأس سیاست جنایی خود قرار داده است. با این وجود، اعمال مجازات بدنی به ویژه اعدام، همواره، مورد انتقاد نهادهای حقوق بشری قرار گرفته است. میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی، به عنوان یک سند تعهد آور برای دولت، ضمن منع مجازاتهای غیر انسانی، بیرحمانه و خوارکننده، اعمال مجازات اعدام را صرفاً نسبت به «خطیر ترین جرایم» جایز دانسته است. با توجه به آثار شوم مواد مخدر و روانگردان بر حقوق بنیادین بشر و امنیت بین المللی، این سؤال مطرح می شود که آیا جرایم مرتبط با مواد، جزو «خطیر ترین جرایم» محسوب می شوند؟ این مقاله با استناد به کنوانسیون های بین المللی، نظرات تفسیری نهادهای حقوق بشری و رویه دولتها، ضمن تأکید بر اینکه نمی توان به منظور کنترل جرم، الگوی دادرسی منصفانه را نادیده گرفت؛ نتیجه می گیرد که: جرایم مرتبط با مواد، تنها در برخی موارد بسیار محدود، جزو «خطیرترین جرایم» تلقی می شوند. اقدام مجلس در اصلاح برخی قوانین کیفری، در سالهای اخیر، همسو با تعهدات بین المللی دولت و در خور تحسین است. به رغم اصلاحات مذکور، با توجه به رویکردهای جدید حقوق بین الملل و یافته های جرم شناسی، دادگاه های ایران متعهدند با استفاده از ظرفیتهای قانونی موجود، اعمال مجازات بدنی را به حداقل برسانند و موجب اجتناب از مسؤولیت بین المللی دولت و حفظ مصالح عالی نظام گردند.
Obligation of State to Combat Crimes Relating to Drugs and Psychotropic Substances and to Limit Corporal Punishments under International Human Rights Law
نویسندگان [English]
Esmaeil Rahmani Klakoub
Ph.D Candidate in International Law, University of Tehran & Judge of the Appeal Courts of Khorasan Razavi
چکیده [English]
In the last few decades, the international community has been able to establish a relative solidarity among its members by maintaining and developing common values and international public order. Crimes related to drugs and psychotropic substances threaten international order and security, as well as, the physical and mental health of individuals in most societies. Therefore, States committed themselves to combat against these organized transnational crimes. Combating to all manifestations of corruption and destruction, including the crimes related to drugs and psychotropic substances, is one of main objectives of the Islamic Republic of Iran. Therefore, In addition to accession to the relevant international treaties, there has been a decisive approach to these crimes in its agenda. However, applying corporal punishment, in particular executions, has been criticized by human rights institutions. The International Covenant on Civil and Political Rights, as a binding instrument for the government, prohibits the inhumane, cruel and degrading punishments and limits the use of capital punishment merely to the "most serious crimes". Whether the crimes related to drugs and psychotropic substances fall among this category of crimes has been analyzed in this Article based on international conventions, General Comments of the human rights treaty bodies, as well as, States practice. It concludes finally that, crimes related to drugs and psychotropic substances do not fall among the category of the "most serious crimes" in many cases. Therefore, it is necessary to review existing domestic laws. Until then, Iranian courts should minimize the use of corporal punishments, employing national legal capacity to avoid causing international responsibility of the State.
ابتدای صفحه